Στα χωριά φαντάζονταν πως ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος είναι δίδυμα αδέρφια, ο Άη Γιώργης φέρνει το καλοκαίρι, ενώ ο Άη Δημήτρης το χειμώνα και το κρύο.

Τη νύχτα πριν την γιορτή του Αγίου Δημητρίου υπήρχε η πεποίθηση πως ο ουρανός ανοίγει, ο άγιος τινάζει τα άσπρα του γένια και από εκεί πέφτει το πρώτο χιόνι.

Την ημέρα του Αγίου Δημητρίου οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μαντέψουν ένα σωρό πράγματα για την υγεία και την γονιμότητα. Για τους χρησμούς είχε σημασία σε ποια φάση είναι το φεγγάρι και αν ήταν στη χάση του ανησυχούσαν πως η σοδειά δεν θα είναι καλή, ενώ αν ήταν πανσέληνος φαντάζονταν τις κερήθρες γεμάτες μέλι.

Τον Οκτώβριο τα νοικοκυριά προσπαθούσαν να απαλλαγούν από μικρά ζωύφια γι’ αυτό και παρακαλούσαν τον Άγιο Δημήτριο να προστατεύει τα κελάρια με τα τρόφιμα και τα ερμάρια με τα ρούχα. Οι γυναίκες πασπάλιζαν με χώμα και νερό τα κατώφλια, τις γωνίες και γύρω από το τζάκι. Οι προλήψεις δεν ήταν λίγες και στις 27 Οκτωβρίου απαγορεύονταν να αγγίζουν μαλλί, να χτενίζονται και να πιάνουν μυτερά αντικείμενα.

Η γιορτή ήταν πολύ σημαντική και για τους εργάτες! Εκείνοι κανόνιζαν σε ποιο κτήμα θα δουλέψουν την ημέρα του Αγίου Γεωργίου και συνήθως έμεναν στη δούλεψη των αφεντικών τους ως την γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Τα συμβόλαια ήταν ρητά, αλλά αν ένας εργάτης έπιανε δουλειά δεν μπορούσε να φύγει μέχρι να τελειώσει η συμφωνία, ανεξάρτητα από το αν ο κύριός του ήταν καλός και δίκαιος ή άδικος και σκληρός. Οι μισθωτοί γιόρταζαν την ελευθερία τους και τα κέρδη τους με πλούσια τραπέζια και χορούς.

Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου γιορτάζεται και στις μέρες μας με συγκεντρώσεις στα χωριά όπου οι άνθρωποι τρώνε μαζί, τραγουδάνε και χορεύουν. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν ονομαστική γιορτή αυτή τη μέρα και φιλεύουν τους καλεσμένους τους με αρνί ή κόκορα για τους άντρες και κότα για τις γυναίκες. Συμπληρωματικά στο τραπέζι λόγω εποχής συνήθως έχει καλαμπόκι, μηλόπιτα και κολοκύθα.